Sevgili meslektaşım.
Biz asistanken hatta şimdi bile insanları 3 e ayırırdık.
İnsanlar, hayvanlar ve asistanlar.
Maalesef Türkiye'deki durum bu. Asistanlar bir kliniğin ağırlığını taşırken hiç bir kıymeti yoktur. Nöbetleri asistan tutar, hastaya asistan bakar, ameliyatlarda hoca hiç ilgilenmez. Kayıtları, müşahedeyi asistan tutar. Gecesi yok gündüzü yok.
Neredeyse asistanlar paspas yaptırılır.
Hal böyle olduğu halde asistan hor görülür. en ufak bir şeyde azarlanır, küçük düşürülür, alay edilir.
Yapacak bir şey yoktur.
Köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı diyeceksiniz.
Hocalar yetersiz, eğitimden birhaber, öğretmek istemezler. Çünkü ilerde kendilerine rakip olacaksınız korkusu vardır. Kendileride hocalarından böyle görmüşlerdir.
Siz şükredin küfür edip sövmüyorlar, dövmüyorlar. Bunları yapsalar bile yapacak bir şey yok. Çünkü daima hocalar haklıdır.
Dişinizi sıkacaksınız 4 seneyi bitireceksiniz.
Ne de olsa onlar sizin hocalarınız size diplomayı verecek onlar ve her şey iki dudakları arasında.